جبر و دل
چند روز پیش یکی از دوستان حرف جالبی زد:
< آدمایی که سر راه ما قرار می گیرند تعیین کننده ی آینده ی ما هستند و ما اونها رو سر راه خودمون نمیذاریم>...
من صدام در اومد.میخواستم دهن به اعتراض باز کنم که اینقدر تقدیر و سرنوشت رو نکش وسط که جمله اش رو ادامه داد:
<اما این قلب ماست که میگه با کدوم ارتباط برقرار کن>
حرفی برای گفتن نداشتم...
دل شکستن
چقدر حس بدیه وقتی دلت میشکنه
منظورم عشق و عاشقی نیست.
حس اینکه کمتر دوستت دارن. اینکه کارهات کمتر به چشم میان. اینکه همیشه پایین پایینایی و این تقصیر تو نیست...شاید هم هست
همیشه سعی داری خوب باشی اما بازم نیستی...
یه حس گنگ که هیچ وقت نتونستم باهاش کنار بیام...
رهایی از دانستگی۲
چون پست رهایی از دانستگی بالاترین آمار بازدید رو داشته از این به بعد سعی میکنم مطالب بیشتری که ما رو از دانستگی رها می کنند بنویسم.
ما آدما خودمون رو بیشتر دوست داریم یا کمک به دیگران رو؟!
اکثریت میگن: کمک به دیگران!
چرا از اینکه بگیم خودمون رو دوست داریم شرممون میشه؟ یا شاید احساس می کنیم که مغرور و خودخواهیم!
پس کمک به دیگران احساس خوبی به شما میده حتی بیشتر از اینکه خودتون رو دوست داشته باشید.
اما من یه چیزی رو اینجا متوجه شدم که چون کمک به دیگران حس خوبی به ما میده این کار رو دوست داریم.
خوب دیگه لازم نمیبینم سوالمو دوباره بپرسم...
سوسمارخورها!
داشتم فکر میکردم که برای این پستم چی بنویسم که یه ایمیل برام اومد از: مراحل سوسمارخوری عرب ها!!!
تصاویر بسیار کامل و چندش آور بودن.
اما یک واقعیت دردناک رو یادآور شدن :
ما چه بودیم و چه شدیم! اجازه دادیم عرب ها به ما حکومت کنند و آیین اونها رو به آیین خودمون ترجیح دادیم.
شاید تو کوچه و پس کوچه مردم بگن بابا این عرب های سوسمارخور که آدم نیستن! ولی حقیقت اینه که عرب پرست شده ایم.
هر سال چند میلیون پول توی جیب عرب ها میره فقط بخاطر زیارت؟؟؟!!!
یه کم رو این موضوع فکر کنید. اصل مراسم حج چیه؟ آیا خداوند همه جا وجود نداره؟ آیا برای دادو ستد این مراسم حالت مقدس پیدا نکرده؟
شاید این سوال باورهاتون رو قلقلک بده اما کمی فکرکردن ضرر نداره.
متفاوت بودن
چرا؟؟؟؟؟
چرا ما آدما اینقدر سعی می کنیم که پیچیده به نظر بیایم؟!
آدما اونی نیستن که میگن...
اونی هستن که سعی در پنهان کردنش دارن...